De afgelopen periode was een pittige! Ik merkte dat ik steeds verder weg zakte in mijn leven en in de zin van leven. En ineens was ik er klaar mee, op deze manier wou ik niet meer verder! Ik ben naar de huisarts gegaan en ze stelde voor dat ik eens serieus moest gaan nadenken over medicijnen, lees antidepressiva!
Al vaker in mijn leven heeft een arts dit geroepen en nooit wilde ik eraan beginnen. Ik was altijd bang om dan nog dikker te worden. Maar dit keer besefte ik me dat ik niet meer verder kon. Ik besloot om het te gaan proberen.
Ik was best bang voor de bijwerkingen maar ik heb weinig last gehad. Alleen de eerste 2 dagen een beetje een wolkerig gevoel in mijn hoofd gehad en 1x moest ik rennen naar de wc omdat mijn darmen het er kennelijk niet mee eens waren.
Na ongeveer een week had ik eigenlijk al het idee dat ik me wat rustiger begon te voelen. En na een maand merkte ik echt al verschil. Maar toch heb ik een ophoging van de dosering gekregen. Dit is inmiddels 2 weken geleden en ik moet zeggen dat ik echt verschil merk.
Ik voel me relaxter en ben niet meer boos op de hele wereld. Ik kan dingen goed van me af zetten. Ik sta nu smorgens naast mijn bed met het gevoel dat ik het wel aankan ipv dat ik het liefste de hele dag onder de dekens wil blijven liggen. Al met al een goede stap die ik heb gezet.
Gewicht
Tsja, dat gewicht, dat is en blijft een dingetje. Ik ben uiteindelijk afgelopen voorjaar in een crash dieet beland en de kilo’s die ik kwijt was zitten er inmiddels weer aan! 🤷🏼♀️ Maar door de antidepressiva merk ik dat ik het wat minder erg vind.
Op dit moment ben ik wel met iets bezig om te proberen toch iets af te vallen. Hier wil ik op dit moment nog niks over zeggen want ik ben pas een paar dagen bezig en ik ben benieuwd waar ik sta als ik 2 maanden verder ben! Dus even geduld en dan laat ik het weten.
Tijdens het bezoek bij de huisarts voor de antidepressiva heb ik ook gevraagd om een bloed test en dan met name het ijzer.
De uitslag daarvan is inmiddels binnen en het moge duidelijk zijn dat mijn waardes steeds verder aan het zakken zijn. Met een ferritine waarde van 2 een te lage hb heb ik dus bloedarmoede. En dat is goed te merken. Want ik ben af en toe echt een dweil, zo moe en zo futloos!
Ik bedenk me net dat ik eigenlijk nooit echt rust heb gehad in mijn eetpatroon. Iets wat 5 jaar geleden wel een wens was voordat ik de gastric bypass kreeg.
Ik heb altijd gedacht dat als je gewoon niet meer zo veel kan eten en van bepaalde dingen ziek wordt dan ben je er minder mee bezig. Maar niets is minder waar. Het is en blijft bestaan in je leven.
Het positieve van dit alles is dat ik hard aan mezelf aan het werk ben en dat het uiteindelijk allemaal goed komt👍🏻
