Soms doe ik wel eens dom, dan zijn mijn ogen en de trek in een te zoet taartje zo groot dat ik voorbij ga aan het feit dat ik een gastric bypass heb.
En zo ook afgelopen week! Gezellig ging ik met manlief en de kleine naar de Intratuin om te genieten van de kerstshow. Super mooi en al die lampjes brengen mij echt in zo’n speciale sfeer!
Na al dit moois gingen we even wat drinken in het horeca gedeelte! En daar stond hij, een heerlijk stukje roomkaas chocolade frambozen taartje! OMG, die moest ik gewoon hebben samen met een flesje ice tea green.
Veelste snel heb ik vervolgens het taartje opgegeten en daarna nog even een paar slokken drinken gehad. En na een paar minuten merkte ik al dat het niet lekker voelt.
Mijn drinken geef ik aan manlief en ik merk dat ik steeds slechter wordt, ik voel me misselijk, begin te zweten en wordt benauwd. Ik probeer rustig te ademen en niet in paniek te raken daar in het restaurant. Gelukkig zitten we in een rustig stuk en zit er verder niemand om ons heen! Ik wordt steeds misselijker en ga even heen en weer lopen! Het wordt zo erg dat ik moet kokhalzen, overgeven gaat niet meer door de bypass.
Tot 2 keer toe moet ik flink kokhalzen en daarna merk ik dat het een beetje wegzakt.
Zodra ik merk dat ik weer een beetje bijtrek loop ik even naar de wc en wordt weer helemaal misselijk. Ik ga snel uit de wc en ga met manlief richting de uitgang, helaas wil de kleine nog even op de kerstafdeling kijken. Om zijn pret niet te bederven ga ik mee en ik merk hoe slecht ik me voel. Het liefst zou ik op de grond willen gaan zitten en roepen om hulp. Het gevoel dat ik ga flauw vallen is groot. Maar ik hou me groot en merk dat het nu ineens steeds meer wegzakt!
En oh wat was ik blij dat ik buiten in de frisse lucht stond na dit hachelijke gevoel!
Poeh wat een heftige dumping dit keer! Weer wat afgeleerd, voor mij geen zoete stukjes taart meer. Ben er helemaal van genezen. Dit wil ik niet nog een keer meemaken.
