Sorry lieve mensen, ik heb al een tijdje niks meer geschreven. Ik heb er even geen zin in gehad. Ik heb een beetje last van de naweeën van de lange thuis zit corona periode en aansluitend de zomervakantie. Totaal uit mijn ritme, en hele dagen drukte en daar kan ik slecht tegen.
Maar nu de meeste mensen wel weer redelijk normaal het ritme oppakken, de scholen weer zijn begonnen en ook manlief weer af en toe naar zijn werk gaat, begin ik weer meer in mijn ritme te komen. Maandag voor het eerst sinds maart een uur alleen thuis geweest. Een heel uur even alleen, ik was er bijna emotioneel van en het deed me beseffen hoe erg ik naar de rust en ruimte snak. Ik heb op dit moment 2 weken vakantie. Waarvan ik deze week nog even van kan genieten en maandag weer flink aan de bak moet.
Momenteel worstel ik met de weegschaal en mijn hoofd. Mijn gewicht schommelt tussen de 55 en 58 en daar voel ik me niet prettig bij. Want ik wil tussen de 52 en 55 schommelen. En dan denken jullie, waar gaat dit over, wat maakt dat cijfertje op de weegschaal nou uit op zo’n gewicht? Nou, meer dan ik dacht. Ik zit weer in zo’n cirkel van emotie eten en dan af willen vallen. Zo totaal verkeerd en terug vallen in mijn oude gedachtes. Ik denk ook dat die gedachtes en denkwijze nooit zal veranderen. Ik heb zolang met mijn gewicht geworsteld dat die gedachtes erbij horen.
Dus ja ook met een gastric bypass en een eigenlijk droom gewicht merk ik dat mijn hoofd er niet aan kan wennen. Misschien is het een psychisch proces waar ik even doorheen moet na 2 jaar. Ik weet het niet! Ik hoop wel dat ik de rust weer kan gaan vinden.
Zo blijkt wel weer dat een gastric bypass geen wondermiddel is maar een hulpmiddel. Vooral psychisch moet die knop om. En zoals ik al vaker heb gezegd baal ik echt dat ik nagenoeg alles kan eten.
Want waar dump ik op na 2 jaar? Eigenlijk alleen op noten en te veel eten. Als ik geen honger heb maar mijn hoofd wel ga ik snaaien maar gelukkig is er dan de gastric bypass die me tegenhoud mezelf vol te eten. Dat gaat echt niet, dan krijg ik een dumping. En als ik merk dat ik vol begin te raken moet ik stoppen met eten. Soms best moeilijk, zeker als we uit eten zijn dan moet ik toch dingen laten liggen. Ik merk dat ik daar nu na 2 jaar meer moeite mee heb dan in het begin.
Dus ja, jullie lezen het al, ik ben niet helemaal happy, maar ben al aardig aan het opkrabbelen. Het komt goed!
Ik zal volgende week ook een eet dag gaan beschrijven. Want wat en hoeveel kan ik na 2 jaar eten op een dag?
Op mijn insta account post ik vaak wat ik eet en vertel er ook bij hoeveel ik ervan heb kunnen eten. Gastricbypass_girl