Vandaag 2 jaar geleden was de grote dag! Met knikkende knieën naar het ziekenhuis niet wetende wat de gastric bypass operatie me in de toekomst zou brengen.
En eigenlijk had ik nooit verwacht dat ik me er zo goed bij zou voelen. Want al meer dan een jaar ben ik nu stabiel en ik voel me zo ontzettend fijn. Ik blijf het herhalen, ik had deze operatie al jaren eerder moeten doen.
2 jaar alweer, 2 jaar letten op wat ik eet en de consequentie aanvaarden voor als het eens mis gaat en ik stom doe en daardoor een dumping krijg. En mijn geluk is dat ik alles kan eten en ook best veel. Ik dump eigenlijk alleen op noten, een paar nootjes gaat wel maar 2 handen vol niet. En als ik te veel eet gaat het ook mis. Tsja,…. en voor de rest kan ik prima een gevulde koek, chocolade, snoepjes, patat enzo eten. Maar niet zo veel meer en dat werkt perfect! 👍😍
2 jaar geleden had ik echt niet durven hopen dat het zo zou gaan. Ik was best bang dat ik alleen zou moeten leven van een blaadje sla ofzo en niet gezellig mee zou kunnen doen met lunchen of in een restaurant normaal eten. En niets is minder waar, mijn bord gaat nooit leeg als ik ergens eet, de porties zijn te groot. Maar ik geniet er niet minder van dan voorheen.
2 jaar geleden vielen de mussen dood van het dak door de waanzinnige hitte en droogte en dat precies in de weken dat ik het zo zwaar had en misselijk was. Die misselijkheid heb ik trouwens nog steeds als het warm weer is. Ik ben een winter mens denk ik, zo’n hete zomer is niks voor mij. 2 jaar geleden dacht ik nog dat het door mijn overgewicht kwam.
Mijn lichaam is op 2 dingen na echt positief veranderd. 2 dingen niet? Nee helaas vind ik mijn armen echt lelijk en mijn kuiten zijn nog steeds te dik. Aan die kuiten heb ik wel wat meer schijt om het zo maar even te verwoorden. Ik draag gewoon jurkjes en rokjes zonder een legging (vreselijke lelijke dingen). Maar mijn armen is wel een probleem. Ik kan geen korte mouwen dragen het zit er echt lelijk uit en het vel is heel erg los. Dus ik zorg altijd dat ik een mouw heb. Vervelend want daardoor kan ik bepaald dingen niet dragen wat ik wel zou willen.
2 jaar geleden heb ik getwijfeld of ik het wel moest doen, de onzekerheid en de angst voor complicaties was groot. En ik heb 4 kinderen die op me leunen. En toch heb ik de afweging laten hangen op het feit dat ik er alleen maar fitter en beter van zou worden en daardoor ook een betere moeder. Nu durf ik te schommelen of op een trampoline te springen, van een glijbaan af te gaan, met mijn zoon klimmen in de klimhal, langs de kant van de lijn mijn kinderen zien sporten zonder de gedachte dat ik me schaam. Ja, het heeft er voor gezorgd dat ik dit allemaal weer kan en doe.
2 jaar geleden verstopte ik me in een vest ook als het 30 graden buiten was. Ik verstopte me altijd, nooit ging ik zonder vest of jas naar buiten, altijd moest er iets omheen om dat lichaam te verstoppen en te beschermen tegen negatieve gedachtes van anderen. En nu denk ik daar niet eens echt meer over na. Ik hou alleen rekening dat ik een lange mouw draag, maar voor de rest is er vrijheid. Vrijheid om zonder jas over straat te gaan, vrijheid om op een schommel te gaan zitten, vrijheid om op een terrasstoel te zitten zonder klem te zitten. Vrijheid zo voelt het!!
Ooit woog ik 116 kilo en nu weeg ik gemiddeld 55 kilo! Ik ben meer afgevallen dan wat ik nu weeg, een heel persoon is weg! Vrijheid!