Zondagavond en het is alweer 15 september! Poeh wat gaan de dagen en weken toch snel. Alweer bijna 2 weken geleden dat ik iets geschreven heb.
Maar jullie weten het he, geen nieuws is goed nieuws. En zo is het momenteel ook. Het gaat nog steeds erg goed met me.
Mijn gewicht is nog steeds stabiel. Maar mijn eetpatroon is drastisch slecht geworden. Ik merk dat ik steeds meer kan eten en ook steeds meer honger heb. Prachtig natuurlijk dat het eten zo goed gaat en ik er niet van aankom maar ook een groot nadeel. Want ik weet dat als ik zo blijf eten ik weer aan ga komen na verloop van tijd. Het wordt wel even weer tijd dat ik weer goed ga opletten, meer eiwitten ga nemen en de koolhydraten links laten liggen. Want die koolhydraten voegen niks toe. Eiwitten verzadigen veel meer. Ben van plan deze week weer even mezelf te gaan verdiepen in de eetschemas. Wordt vervolgd.
Vorig weekend hebben we de airborne wandeltocht weer gelopen. 10 kilometer, een heerlijke afstand. Het ging zo makkelijk en vlot dat ik echt het verschil met voorgaande jaren goed kon merken. Vorig jaar was ik net geopereerd en liep ik de airborne. Vond het toen nog best pittig, maar dit jaar zeulde ik een stuk minder kilo’s mee! Wat een heerlijk verschil.
Ik eet trouwens ook steeds meer suikers en neem vaker een hapje mee als manlief ijs eet of een stuk taart! Vandaag ging het wel even mis. Aangezien mijn bloeddruk weer erg laag is en ik er last van heb, besloot ik maar wat chips te nemen. De bak chips stond op tafel en elke keer nam ik een hand vol met die dingen. Snaaien, snaaien, snaaien en ineens dat volle gevoel. En na een uurtje ging het mis, misselijk en vreselijk moe. Een lichte dumping was het gevolg. Dus even op de bank en oogjes dicht, gelukkig zakte het gevoel echt wel weer na een half uurtje. Dat ook weer even afgeleerd. Chips eten gaat op zich wel goed, maar ik moet het echt bij een paar chipjes laten. De dag ervoor hadden we verjaardag, ik had een kop thee met honing gehad en heb daarna 1 gefrituurd borrelhapje genomen en een paar chipjes, ik merkte al snel dat het niet lekker viel, te vet, daarna weer wat thee genomen in de hoop het wat weg te kunnen spoelen. Maar het viel niet goed, ik ben maar rustig blijven zitten in de hoop dat het misselijke gevoel niet erger zou worden. En gelukkig zakte het wel weer weg. Daarna niks meer genomen.
Ik vind dat het op deze manier goed helpt om van de te vette en te zoete dingen af te blijven. Eigenlijk gaat het bij mij precies zoals het zou moeten. Het helpt me goed, want die gefrituurde hapjes neem ik niet meer! Bah, vond het ook niet eens lekker. Dus ja, mijn bypass is nog steeds mijn grootste en beste hulpmiddel om te blijven zoals ik nu ben! Beste beslissing ooit tot nu toe.