Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik mijn Gastric Bypass kreeg! – 23 juli 2018 – Een jaar geleden dat ik smorgens nog steeds met een lichte twijfel naar het Rijnstate ziekenhuis reed. De ergste angst die ik had, was dat ik op van alles en nog wat zou dumpen en erg beperkt zou gaan worden met eten. Gelukkig is dit niet zo, en kan ik van alles genieten, maar met mate. Lekker lunchen en uit eten gaan is geen enkel probleem, maar ik kan mijn bord niet leeg krijgen. En dat is soms best balen, want je hoofd wil wel meer eten maar je maagje zegt dat het niet kan, en dus moet je je lekkere eten laten liggen. Een jaar leef ik nu al volgens alle eetregels die we hebben gekregen. En het gaat heel erg goed met me. Ik ben bijna 50 kilo lichter en voel me heerlijk! Zonder schaamte over straat en veel minder pijntjes en kwaaltjes. Het is het meer dan waard geweest!
De eerste 3 weken na de operatie waren het zwaarste. Het was buiten erg warm en ik was veel misselijk en voelde me niet lekker. Oh oh oh, wat had ik een spijt van de operatie en ik heb vaak gehuild om mijn beslissing. Na 2 weken knapte ik op en begon ik me steeds beter te voelen. Ook het eten ging maand na maand steeds beter. Ik heb mijn eetpatroon heel langzaam aan opgebouwd afgelopen jaar. Van een halve cracotte naar nu 2 boterhammen met dubbel beleg.
Ik ben nu zo blij dat ik een jaar geleden de operatie door gezet heb. Ik heb een lang verleden met veel dieten en sporten en vooral veel aankomen. Door alles wat ik daarin meegemaakt heb, heb ik zelfs een eetstoornis ontwikkeld. Met de hulp van een goede psycholoog ben ik daar destijds grotendeels goed vanaf gekomen. Maar het ligt altijd op de loer en ik weet dat sommige gedachten die ik nog steeds heb wel neigen naar een eetstoornis. Gelukkig doe ik niks met de gedachtes en hou ik mezelf goed in de gaten. Maar ik denk niet dat ik er ooit helemaal vanaf zal komen.
Al vanaf kleins af aan was ik wat te zwaar. Mijn allereerste dieet was in groep 8 toen ik 11 jaar oud was. Ik at alleen maar appels omdat mijn nichtje dat ook had gedaan. En daar begon mijn lijngedrag al verkeerd. Wat ik in al die jaren al wel niet gedaan heb is echt bizar! Om nog maar niet te spreken over wat me dat allemaal gekost heeft! Gevaarlijke pillen, poeders, spuiten, sap kuren, ziekenhuis dieten, dietistes, sportsscholen met begeleiding, laxeerpillen, obsessief sporten, maaltijdvervangers, alle hype dieten zoals Sonja Bakker, Montignac, South beach, Dr Frank, oahns kitchen, enz,…….als ik een tijdschrift zag waar een dieet of een artikel over een dieet in stond kocht ik het en in 2009 kreeg ik een maagband! Mijn verhaal is best heftig en lang en uiteindelijk heeft het me totaal niks opgeleverd! Behalve een hoop schaamte, verdriet, frustratie en nog meer kilo’s.
Mijn overgewicht heeft ook op sociaal gebied een hoop voor mij verpest. Als ik weer eens aangekomen was durfde ik niet naar feestjes of verjaardagen. Een vreselijke schaamte had ik over mijn lichaam. Ik heb mezelf dus vaak opgesloten in een isolement. Zwemmen met de kinderen, glijbanen, schommels, en zelfs op het schoolplein staan om de kinderen op te halen was moeilijk door mijn schaamte gevoel. Want wie wil er nou een dikke moeder hebben! Dan kan je er beter maar niet staan, dacht ik dan.
Afgelopen jaar heb ik veel meer geleerd over voeding en je levensstijl aanpassen dan in alle jaren ervoor. Als nu iemand mij verteld dat ze weer aan een of ander dieet begonnen zijn en zichzelf weer van alles ontzeggen, kan ik alleen maar mijn hoofd schudden. Want dat hou je niet vol en val je weer terug. Het is echt niet de manier om af te vallen. Maar een jaar geleden deed ik hetzelfde, geloven in dieten. Door de beperkingen die ik nu heb, heb ik echt 1 ding geleerd. Afvallen en op gewicht blijven kan je alleen maar doen door je levensstijl aan te passen. En dat is niet makkelijk, dat moet je echt kunnen. Heb ik makkelijk praten, nee zeker niet, een maagverkleining is geen pretje, dat moet je wel echt aan kunnen. En nog veel belangrijker dat moet je kunnen volhouden de rest van je leven. Ik ga dat dan ook nooit iemand aanraden om te doen. Ik heb geluk dat ik me er zo goed bij voel en ik heb ruimschoots mijn doel bereikt. Maar het kan ook heel anders aflopen, en die voorbeelden heb ik ook in mijn omgeving.
Hoe dan ook, ik ben een blij ei! En ondanks dat mijn familie niet achter mijn keuze stond en ik nauwelijks hulp en steun heb gekregen, is het de beste beslissing geweest die ik ooit heb gemaakt op gewichts gebied! Dus nu op naar het 2e jaar, het jaar waarvan ze zeggen dat je stabiel bent, maar er wel al zelf meer voor moet gaan doen. Maar ook dat kan ik! We gaan het allemaal wel weer meemaken en beleven.
