Vandaag is het precies 10 maanden geleden dat ik de bezitster werd van een gastric bypass. 10 maanden al rekening houden met alles wat ik eet. 10 maanden al heel bewust bezig met wat er in die maag terecht komt. En inmiddels ben ik er al goed aan gewend. En in 10 maanden tijd heb ik zoveel geleerd over voedingsmiddelen, verborgen suikers en gezonde en de slechte vetten. En ben ik trots op het feit dat ik alle “slechte” eetgewoontes af geleerd heb en het niet eens mis. Ik eet nu zoveel bewuster en eigenlijk ook veel lekkerder. 10 maanden, ze zijn voorbij gevlogen. Nog 2 maanden en dan zal ik een terugblik maken van alle veranderingen die ik afgelopen jaar mee heb gemaakt. Zowel lichamelijk en psychisch. Want het doet wel wat met je als je ziet dat dat lichaam verandert en je je bord niet meer vol kan scheppen en je weg weer zien te vinden in wat nog wel en niet kan. Opnieuw leren eten, een uitdaging die goed gelukt is. Want ik voel me echt zo ontzettend goed en ben gelukkig met mijn resultaat.
Vandaag had ik ook een groepsbijeenkomst. Eentje waar ik nog steeds een beetje van onder de indruk ben. We begonnen in de supermarkt. En iets wat eigenlijk heel dom en genant lijkt om met een groepje en een diëtiste door de supermarkt te lopen, was voor mij toch weer wel een leermoment. Eigenlijk jammer dat ze dit niet eerder in het traject hebben gedaan. Want ik heb weer best veel geleerd en me verbaasd over de verborgen suikers in de producten. En ook heeft ze laten zien hoe je door de fabrikanten bedonderd wordt door leuzen als 0% suiker. Door producten die ogenschijnlijk gezond lijken naast producten te zetten die normaal ogen. Als je dan de etiketten leest kom je tot de verbazing dat er geen verschil in zit. Erg leerzaam en ook goed om te zien dat etiketten lezen heel belangrijk is. En vooral ook dat je weet wat er staat. Ja ik zeg, de supermarkt was een geslaagde ochtend.
Daarna hadden we weer een stukje van de psycholoog en als laatste een arts. Tijdens de sessie met de psycholoog kwam een van onze groepsgenoten pas binnen. Ze vertelde ons dat ze stopt met de groepsessies en dat ze individueel verder gaat. Reden, het gaat niet goed met haar. Het gaat zelfs zo slecht door alle complicaties die ze ineens heeft dat ze spijt heeft van de gastric bypass. Ze zei dat toen ze dik was ze zich veel gelukkiger voelde dan nu. Haar maag vol zweren, een darmhernia operatie al tig gastroscopie onderzoeken, 22 pillen op een dag omdat haar darmen nauwelijks nog wat opnemen en 3 weken ziekenhuis opname. Ik werd er stil van. Je weet dat het soms niet goed kan gaan maar je denkt altijd dat het een ander ver weg overkomt. Ik had nooit verwacht dat er toch iemand uit onze groep complicaties zou krijgen. De eerste maanden verliepen zonder problemen en nu ineens dit bericht. Ja, ik werd echt stil en liet haar tranen en spijt betuiging over de operatie op me af komen. Haar gezinsleven op de kop, ze kan nog weinig door de pijn, is moe en kapot. Heftig, heel heftig om dit te zien gebeuren. Ik ben dan ook erg benieuwd hoe het met haar zal gaan verlopen en of ze haar geluk uiteindelijk toch wel weer gaat vinden zonder pijn.
Na de groepsessies even een middagje naar mijn moeder geweest. Even heerlijk rust, hoofd leeg en lekker even leuke dingen doen. En ik ben weer erg verwend. 2 tassen een rokje en wat spullen van de action en Duitse drogist gekregen. Een productieve goede dag dus met ook nog eens een heerlijke zon. Wel met een zwart randje vanwege mijn groepsgenote.