Nou en daar lig je dan toch ineens in het ziekenhuis. Toen ik vannacht niet kon slapen van de pijn en vanmorgen bij elke stap die ik deed pijn scheuten had, wist ik dat dit niet langer kon.
Gebeld naar Vitalys en toen aangemeld bij de spoed eisende hulp in Rijnstate. Nou ja spoed? In totaal hebben we 9 uur gewacht voordat ik in een bed belande op de afdeling acute opname. Wat een drama zeg! Te slecht voor woorden.
Eerst hebben ze bloed afgenomen en heb ik urine moeten afstaan. Daar was niks in te vinden en de waardes van het bloed waren goed. Daarna moest ik naar de CT scan. Naar weer uren gewacht te hebben was ik aan de beurt. Lig ik op die tafel komen ze erachter dat ik geen infuus heb. Dus werd ik weer naar de spoed eisende hulp gestuurd voor een infuus. Na 2 keer prikken was het klaar. Het infuus zat er in. En ik was kotsmisselijk en bang van het prikken.
Daarna weer lang moeten wachten want mijn plek op de CT scan was alweer vergeven aan een andere patiënt. Eindelijk was ik aan de beurt. De verpleegkundige van de CT scan constateerde dat er een te klein infuus was geprikt en toen ze probeerde er vloeistof doorheen te laten gaan lukte dit niet. Dus na een huilpartij van mij werd er toch weer opnieuw een ander infuus aangelegd. Oh man, ik was er zo goed klaar mee. En daarna begon het wachten weer. Uiteindelijk kregen we de uitslag dat er niks te zien was en de arts ging het infuus eruit halen. Ineens werd hij weggeroepen en kwam weer terug met de mededeling dat de chirurg toch een draaiing in de bloedvaten van de darm had gezien bij de aanhechting van de gastric bypass. Wauw, ineens werd het anders. De chirurg kwam en legde uit dat ze toch willen gaan opereren en dat ik moest blijven. Pffffff een beetje opluchting en emotie tegelijk.
En nu lig ik hier op de afdeling acute opname in het Rijnstate. Ik ben al vanaf 8 uur vanmorgen nuchter en mag niks hebben voorlopig. Echt klote. Ik krijg nu een infuus met vocht. Omdat ik nuchter moet blijven maar wel dorst had. Dus ja,….. Ik wordt of vannacht nog en anders morgen ochtend geopereerd.
Nooit verwacht dat dit mij zou overkomen aangezien deze complicatie niet veel voorkomt. Maar helaas, het is me overkomen en ik ga er maar niet te lang bij stil staan. Dit kan gewoon gebeuren bij deze operaties en is gewoon domme pech hebben.
Ik ga zo proberen wat te slapen en eigenlijk hoop ik dat morgen de dag is. We gaan het zien.