Gisteren een heerlijke dag gehad samen met mijn moeder en dochter. We hebben heerlijk in alle kleding winkels rond gekeken. En stiekem heb ik alvast wat dingen op mijn wishlist gezet voor na de operatie. Grappig hoe ik tussen de M maten aan het zoeken was en ik het gevoel had dat de verkoopsters mij aan zaten te kijken en dan dachten “die staat bij de verkeerde maat te kijken”. Het werkt ongemerkt wel heel erg psychisch door dat dik zijn.
Gisteren kwam ook de brief binnen met daarin de naam van mijn chirurg en de tijd waarop ik in het ziekenhuis moet zijn.
Om 07.15 moet ik mij melden en mijn chirurg is een aardige jongen die ik nog ken uit zijn studententijd toen hij met mijn nichtje samenwoonde. Maar ik denk niet dat hij mij herkent, ik ga er ook niks van zeggen.
Na dat ik via de Whatsapp een foto kreeg van de brief werd ik niet lekker. Gewoon pure spanning en het idee dat het realiteit gaat worden. Maar oh oh oh wat zie ik er waanzinnig tegenop ik vind het dood en dood eng. Toen ik in bed lag heb ik een Oxazepam genomen. Daar werd ik lekker rustig van en alles viel van me af.
Vandaag weer een dagje overleven in de warmte. En mijn zoon wil met zijn vriendin komen. Weer zo’n klote moment want ik schaam me dood voor mijn uiterlijk.
Maar ja we gaan het wel weer zien vandaag.