Ondanks dat het jaar maar net is begonnen ga ik alweer poging 2 in met de strijd die kilo’s er af te krijgen.
Braaf was ik op 2 januari begonnen met weight care producten. Het ging best goed tot ik op 5 januari een eetbui kreeg. Savonds was het even stressen, een vervelende peuter en een puberende verwende dochter. De stress was hoog. En dan ook nog wachten op alle uitslagen van mijn moeder.
Dus al staand aan het aanrecht de nodige suikerhoudende producten naar binnen gewerkt.
Ik was er eigenlijk al wel klaar mee en ook de zaterdag en zondag faalde ik. Zondagavond 7 januari was de druppel dat gezeur over dat ik aan het lijnen was. Ik kap ermee. De stress was ook te hoog.
Met als gevolg dat ik de dagen erna compleet losgeslagen was en alles wat er maar enigzins voor handen was gegeten heb.
Bah ik voelde me naar en misselijk en lelijk en dik.
En toen ineens was daar vanmorgen het verlossende telefoontje. Een blije moeder die geen kanker heeft, ze is door het oog van de naald gekropen. OMG wat een opluchting. En dan is daar ineens een rust.
Het besluit om morgen weer te gaan lijnen was snel gemaakt. Geen excuses meer en nu wil ik gaan knallen! Hoe dan? Nou gewoon met maaltijdvervangers en ik ga mijn hardlopen weer oppakken.
Mooi voornemen maar eerst nog even afscheid nemen van al dat lekkers. Dus op naar de Jumbo voor een dikke chocoladereep. Bah hele reep naar binnen gewerkt en het smaakte eigenlijk niet eens.
Morgen weer een dag met hopenlijk een goed begin en einde. We gaan het zien.
